Als ze mijn praktijk binnen stapt, nu twee jaar geleden, herken ik haar direct. Haar gezicht, haar houding. In gedachten ga ik terug in de tijd toen ik als verpleegkundige op de crisis afdeling werkte. Ze werd daar binnengebracht na een mislukte suïcidepoging…

En nu jaren later zit ze tegenover mij, een vrouw van eind dertig, twee scheidingen en vele ‘mislukte’ relaties achter de rug. Ze maakt een angstige indruk op mij, haar ogen gaan onrustig heen en weer en ze vertelt dat ik de zoveelste hulpverlener ben. Het ergste van de afgelopen jaren vindt ze dat ze gediagnosticeerd is als Borderline.

Ik vraag aan haar: ‘Wat maakt dat deze diagnose zo erg voor je is?’ Ze antwoordt: ‘Ik zal nooit een gezonde relatie meer aan kunnen gaan. Ik zal altijd angstig blijven, ik zal geen goede moeder voor mijn kinderen zijn en ik kan geen relaties onderhouden’.

Ik vraag aan haar hoe haar relatie met God of Jezus is. En ze vertelt, dat ze Hem al jaren niet meer dichtbij voelt. Dat ze boos op Hem is, omdat Hij haar niet geneest. Ze gelooft dat God allemaal lievelingetjes heeft en haar heeft buitengesloten.

We besluiten om een hulpverleningstraject aan te gaan. Nadat we aan een vertrouwensrelatie hebben gewerkt, staat ze mij toe dat ik steeds dichterbij haar kom. Ze ziet haar angsten onder ogen, we kijken samen naar wat die angsten haar vertellen en geregeld nodig ik haar uit om samen met Jezus naar haar angsten te gaan. Ze oefent, maakt uitglijders en elke keer staat ze weer op en leert er op een vriendelijke en accepterende manier naar te kijken. Ze doet nieuwe ervaringen op, waardoor ze in haar zelfvertrouwen groeit en haar rol als moeder sterker wordt.

Ze wordt zich bewust wat haar in mannen aantrekt, wat gezonde en ongezonde mechanismen zijn. En ze leert op een mooie manier zichzelf weer vertrouwen en anderen vertrouwen en dichter toelaten in haar leven.

Een aantal weken geleden hadden we ons laatste gesprek en ook de vele conflicten die er in het hulpverleningstraject tussen ons speelden kwamen ter sprake.

Ze vertelde dat tijdens de momenten dat zij het conflict met mij opzocht, zag en voelde dat ik rustig en stabiel bleef. Ze zei: jij straalde met je houding uit dat je bij mij bleef en je ogen waren een steunpunt voor mij. Ik zag en voelde dat je niet bang was, jij bleef constant in contact met mij. Jij was op die momenten veilig voor mij, want je ging niet weg. Daarmee spiegelde je mij dat in mijn diepste angst het veilig genoeg is om bij mezelf te blijven. Je hebt mij een groot cadeau gegeven’.

Zij werd geregeld uitgedaagd in de sessies haar verlangens uit te spreken naar God. Ze kon Hem toelaten in haar angsten, pijn en verdriet en hoorde Zijn stem.

Tijdens een sessie was ze een keer zo boos en opstandig naar God en riep het toen uit: 'Waar bent U heer?’ Waarom slaat U mij over?' Ze hoorde toen een zachte stem die tegen haar zei: ‘Ik geef je rust. Ik ben er voor jou. Ik bescherm je en bij Mij ben je veilig. Jij bent nummer 1 voor Mij.’ Vanaf die tijd ervoer ze een diepe liefde naar Jezus/God toe en ook een onvoorwaardelijke liefde naar haar zelf en durft ze meer anderen lief te hebben.